"Zakochiwanie się jest jak zjedzenie naraz pudełka czekoladek-na początku wydaje się że to dobry pomysł"...

Może źle wybierasz chłopaków? Nie chcę Cię krytykować, broń boże, tylko piszę na podstawie własnego życia. Miałam 12 lat jak mój tata odszedł do młodszej kobiety, od tego czasu właściwie interesowałam się każdym, kto zwrócił na mnie uwagę. W wieku 16 lat poznałam chłopaka, nie był jakiś zły, szanował mnie, ale ciągnął w dół - piliśmy praktycznie co tydzień, zero ambicji, żeby coś osiągnąć i się rozwijać. Byłam z nim 5 lat, później zaczęłam ostro imprezować bez niego, piłam jeszcze więcej, wpakowałam się w jeszcze gorszą relację, aż w końcu dostałam od życia szansę, żeby się zmienić i odbić od dna. Poznałam wspaniałego chłopaka, który mimo mojej przeszłości, zaakceptował mnie taką, jaka jestem i daje mi mega oparcie. Teraz widzę, że po prostu się nie szanowałam, nie znałam swojej wartości, nie spodziewałam się, że zasługuję na kogoś lepszego. Poza tym tak bardzo bałam się samotności, że tkwiłam nieszczęśliwa w związku z facetem, z którym nie byłam szczęśliwa. Teraz wiem, że to wszystko przez to, że pochodzę z rozbitej rodziny.
Sorry za ten esej, ale może pomogę Ci choć trochę lub podniosę na duchu. Mam nadzieję, że spotkasz wreszcie kogoś, dzięki komu uwierzysz w miłość, bo na szczęście wśród tych wszystkich dupków, zdarzają się wartościowi faceci :)

wydaje mi sie,ze to co teraz odczuwasz ma tez zwiazek juz z jesienna aura..
jestes mloda i zapewne bardzo madra,wiec poznasz jeszcze kogos,na kim będziesz mogla polegac w trudnych dla Ciebie chwilach. :) Kazdy ma chwile zwatpienia,ale zobaczysz ze jeszcze wzejdzie slonce :) trzymaj sie cieplo :* dodaje do obserwowanych :)

Hmmm.... nie ma co się przejmować takimi uczuciami jesteś młoda, z resztą tak jak i ja... na miłość przyjdzie jeszcze czas. Jak to mówi pena w-fistka z mojej szkoły, która ma dziwne poglądy, ale z tym akurat się zgodzę... na razie mamy poznawać chłopaków, szaleć, ale z głową, a dopiero później się wiązać i lokować uczucia :)
http://my-natalias-place.blogspot.com/

Doskonale Cię rozumiem, też opuścił mnie ojciec i przejechałam się na paru osobach, wiem, że nie łatwo jest zaufać...
Poklikasz w linki u mnie? Mój blog-klik!

jakbym czytała o sobie. Też opuścił mnie ojciec, a mój chłopak zerwał ze mną po 1,5 roku związku, zupełnie bez powodu i szybko znalazł sobie inną odezwał się po 2 latach gdy go rzuciła, ale chyba tylko po to by mnie dobić ;x
Mimo to staram się nie załamywać i myśleć pozytywnie

Mój Blog - klik!

Nie martw się. Kiedyś znajdziesz osobę godną zaufania.

Zapraszam serdecznie na mojego niedawno założonego blogaska graficznego. Z góry dziękuję. Mam nadzieje, że moje prace Ci się spodobają i może pozostawisz po sobie komentarz, opinie? :)
http://only-4-art.blogspot.com/

Współczuję ci :( ja nigdy nie przeżywałam rozterek miłosnych.. Trzymaj się <3

Arbuzowa Lemoniada

Na miłość przyjdzie jeszcze czas, nie przejmuj się :)

Ja mam 17 lat i jeszcze nigdy nie miałam chłopaka. Na prawdziwą miłość trzeba długo czekać. :)

http://justdaaria.blogspot.com/

Pierwsze słowa tak bardzo opisują mnie sprzed dwóch lat.. Po rozstaniach w "gimbazie" i tak czułam się bardzo zraniona, choć wiedziałam, że to nie będzie na całe życie. Potem pojawiła się kolejna osoba. Prawie 16 miesięcy razem i znów zawód. Kiedy próbuje od tego odpocząć pojawia się kolejna osoba. Boję się zaufać i to bardzo, ale wiem, że trzeba. Po prostu to jest życie. Tu można żałować każdej decyzji.

A po za tym to na wszystko jeszcze przyjdzie czas. Jesteśmy piękne i młode. Nie ma co się załamywać:)

Jeśli masz czas to zapraszam na mojego bloga :)
Jeśli Ci się spodoba to śmiało komentuj i zostań na dłużej! :)
http://my-little-world-olimpia.blogspot.com/

oj tam jestes mloda jeszcze znajdziesz prawdziwa milosc :) Sama jakos singluje i gdybym miala tak myslec to bym sie zalamala psychicznie. Ciesz sie wolnoscia b ow krotce zjawi sie ksiaze i koniec samotnych dni ;)

Mi przez niektóre sprawy bardzo ciężko zaufać ludziom ;)

MÓJ BLOG, KLIK !

Obserwujemy ? Jeśli tak, daj znać u mnie w kom ;)

Pierwszy raz przeczytałam u kogoś cały post ;o
To po prostu nie te osoby ;)
Nie załamuj się zawsze musi być źle żeby potem mogło być tylko lepiej ;)
Każdy przez to przechodzi, ale nie warto się załamywać przez jakiegoś idiotę ;)
Trzymaj się :)
Zapraszam do mnie z chęcią odwdzięczę się obserwacją ;)
grlfashion.blog.com

Ja całe zycie dostaje nożami w plecy.. Wiem co czujesz :)

Hej! Dostałaś nominację do LBA, gratulacje :)
Zapraszam do mnie: bondel-natalia.blogspot.com

Ja też tak mam :(
Obserwuje :) Liczę na rewanż :)
anjaa-blog.blogspot.com

Ja też mało komu ufam poprzez rany w sercu. Najgorszym ciosem w życiu było odbicie przez własną przyjaciółkę - chłopaka. Od tego czasu czuję się bezwartościowa, jakbym nie miała prawa na miłość.
Piękny post :)
Jeśli masz czas to zapraszam do mnie :
http://lottirysuje.blogspot.com/

Ja niestety jestem w dość podobnej sytuacji, ale chodzi o znajomych, którzy na maxa mnie nie akceptowali. Ostatnio zaczęło się to zmieniać, ale ja po kilku wystawieniach przez różne osoby też jestem nieufna...
http://paulan-official-blog.blogspot.com/

Przeczytałam wszystko od poczatku do konca i musze stwierdzić ze bardzo ciekawie opisujesz swoje przeżycia. Smutno mi ze spotkalo cie tyle przykrości w zyciu. I pewnie na ich podstawie oceniasz ze miłości nie ma. Zreszta nie dziwie ci sie. Po takich przypadkach dlugo bym nie wierzyla w milosc, ale na pewno znajdziesz ta jedyna osobe ale tak na cale życie. Bo wierze w milosc i jest wiele przypadków gdzie ludzie naprawdę sie zakochują w sobie i nawet jako dziadkowie sie nadal kochają. Dlatego nie załamuj sie Glowa do góry! Jeszcze kiedys będzie lepiej! Musi byc. Pozdrawiam :)

artistically-immediately.blogspot.com

Bardzo dobrze rozumiem Twoje słowa "(...) że każdy tylko się mną bawi i celowo rani", bo sam tego doświadczyłem. Trzeba wiele determinacji i wsparcia, żeby uporać się z tak przykrymi doświadczeniami. Pamiętaj jednak, że jesteś jeszcze bardzo młoda. Jeszcze nie raz ktoś zawiedzie Twoje zaufania, jeszcze nie raz ktoś Cię zrani. Wydaje mi się, że taki bagaż doświadczeń jest nam potrzebny, żeby odróżnić później fałsz od prawdy. Może tuż za rogiem, może jeszcze nie teraz, nie za rok czy dwa, ale będzie czekał na Ciebie mężczyzna, który da ci poczucie bezpieczeństwa i prawdziwą miłość. Po każdej burzy nadchodzi słońce. Trzymaj się dzielnie :)

http://brewilokwencja.blogspot.com

Bardzo smutna historia, ale miłość jest ślepa jak i uczucia. Mam dokłądnie tak samo jak Ty, ja też nie potrafię nikomu zaufać i specjalnie czasami odpycham od siebie ludzi (facetów) bo się ich boję. Moją historię zawarłam tutaj http://takpoprostuzyc.blogspot.com/2015/05/cos-ode-mnie.html dlatego nie będę w komentarzu się zbytnio rozpisywać.
Jedyne co mogę napisać to głowa do góry, kiedys jeszcze wyjdzie slonce i znajdziemy szczescie :)